فیشورسیلانت یا شیارپوش

در سطح جونده دندانهای خلفی دهان (دندانهای آسیا)، معمولا فرورفتگی و شیارهای ظریف و عمیقی وجود دارد. به علت چسبیدن و گیر بیشتر خوراکی های پوسیدگی زا (از قبیل شکلات، کیک، بیسکویت و…) و نیز فعالیت میکروب های ایجاد کننده پوسیدگی در این نواحی که با جریان طبیعی آب دهان و حتی مسواک، براحتی قابل تمیزشدن نیستند، شروع پوسیدگی دندان معمولا در این سطوح اتفاق می افتد.
فیشورسیلانت یا شیارپوش، یک روش موثر برای پیشگیری از پوسیدگی سطوح جونده دندانها میباشد. این درمان بطور ویژه برای دندانهای آسیای اول دائمی (دندان شش) تا سه سال بعد از رویش آن توصیه میشود. بعد از فیشورسیلانت، دندان مورد نظر باید توسط دندانپزشک هر 6 ماه یکبار چک شود.

مطلعه بیشتر درباره فیشور سیلانت 

چگونه سیلانت روی دندان‌ها قرار داده می‌شود

قرار دادن شیارپوش روی دندان‌ها فرآیندی نسبتاً آسان است. ابتدا دندان‌ها از پلاک یا ذرات غذا تمیز می‌شوند و پس از آن به طور کامل از نظر پوسیدگی بررسی می‌شود.

هر دندان جداگانه خشک شده و توسط مواد جاذب رطوبت احاطه می‌شود. درنتیجه در تمام مراحل انجام کار خشک باقی می‌ماند.

دندان بوسیله یک ژل اچ کننده ملایم (ژل اسید اچ) تمیز می‌شود تا سطح دندان زبر شده و در محل اتصال، میزان چسبندگی سیلانت و دندان بالا برود. سپس ژل شسته شده و دندان‌ها دوباره خشک می‌شود.

بسته به نوع مواد مورد استفاده، قبل از قرار دادن سیلانت که بسیار چسبنده است، یک لایه نازک از مواد اتصال دهنده روی دندان استفاده می‌شود. پس از آن با استفاده از یک قلم مو، محلول سیلانت مستقیما بر روی سطح جونده دندان‌ها قرار داده می‌شود.

سرانجام برای سفت شدن شیارپوش ممکن است از لایت کیور (اشعه آبی) استفاده شود.

دندان‌ها باید به خوبی ایزوله شوند تا هیچگونه آلودگی مانند بزاق بر اتصال سیلانت به دندان تأثیر نامطلوب نگذارد. در صورت تشخیص پوسیدگی کوچک، می‌توان از لیزر یا فرز دندانپزشکی برای پاکسازی آلودگی قبل از هرگونه قرار دادن مواد استفاده کرد.

آیا می‌توان پوشش سیلانت را برداشت؟